Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Δυστυχώς επτωχεύσαμεν; Ποια είναι η πραγματική πιθανότητα να πτωχεύσει η Ελλάδα;

Γράφει ο Σταύρος Καρεφυλλάκης

Ας κάνουμε μια προσέγγιση των τιμών CDS, ως προς την ιδιότητά τους να εκφράσουν την πιθανότητα πτώχευσης μίας χώρας. Σε αυτή την προσέγγιση η τιμή 246 πολλαπλασιάζεται επί 5, που είναι η διάρκεια του δανείου και στη συνέχεια διαιρείται με το 100. Τότε, η μέγιστη πιθανότητα αδυναμίας της Ελλάδας να πληρώσει τα χρέη της, υπολογίζεται σε 12% και αν ληφθεί υπόψη το κερδοσκοπικό premium που ενσωματώνεται στα CDS, η τελική πιθανότητα αδυναμίας αποπληρωμής χρεών και ενδεχόμενης πτώχευσης της Ελλάδας είναι, σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο υπολογισμού, από 1,2% μέχρι 12%. Τότε, η πιθανότητα πτώχευσης της Αργεντινής στα επόμενα 2,5 χρόνια φτάνει το 100%. Η πιθανότητα πτώχευσης της Ρωσίας στα επόμενα 5 χρόνια αγγίζει το 40%. Η πιθανότητα πτώχευσης της Τουρκίας είναι 18% της Ιταλίας 9%, της Ισπανίας 6%, όσο και της Πορτογαλίας και της Βρετανίας. Η πιθανότητα πτώχευσης των ΗΠΑ στην επόμενη 5αετία τοποθετείται στο 3%, της Ιαπωνίας στο 2,5% και της Γερμανίας στο 2%. Αν χρησιμοποιήσουμε τα CDS ως εκφραστές της πιθανότητας πτώχευσης μίας χώρας, τότε η πιθανότητα πτώχευσης της Ελλάδας είναι 2,46%. Τότε, όμως, της Αργεντινής είναι 40%, της Ρωσίας 7,7%, της Τουρκίας 4,63%, της Βραζιλίας 3,7%, της Κίνας 2,15%, της Ιταλίας 1,7% κλπ.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩ
Μία τέτοια πρόβλεψη, με τη σχετική επιχειρηματολογία που τη συνοδεύει, ότι δηλαδή η Ελλάδα θα αναγκαστεί να επιστρέψει στη δραχμή ώστε να προβεί σε υποτίμησή της για να σώσει την οικονομία της, επιβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα μπορεί να μη πτωχεύσουμε, τελικά, από χρήματα αλλά σίγουρα έχουμε πτωχεύσει, προ πολλού, από σοβαρότητα και στοιχειώδη υπευθυνότητα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Έστω ότι η Ελλάδα έχει, όντως, τεράστιο δημόσιο χρέος το οποίο γίνεται δυσβάσταχτο για τους ώμους της (υπό τη σκιά της τρέχουσας κρίσης). Επιπλέον, έστω, πως ο κρατικός δανεισμός και τα πακέτα βοήθειας με σκοπό την στήριξη του τραπεζικού συστήματος και την ενίσχυση της κατανάλωσης (ώστε να βοηθηθεί τελικά η ανάπτυξη) δημιουργήσουν πληθωρισμό μεγαλύτερο από τον μέσο ευρωπαϊκό, υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα και εν τέλει την ανάπτυξη. Η παλιά συνταγή για την αντιμετώπιση των παραπάνω θα ήταν μείωση των επιτοκίων και υποτίμηση του εθνικού νομίσματος. Αυτό, όμως, δε μπορεί να συμβεί όσο η χώρα είναι μέλος της ΟΝΕ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΑΦΥΓΟΥΜΕ;
Ας υποθέσουμε τώρα, ότι η ΕΕ στρέφει εντελώς την πλάτη της στην Ελλάδα (όπως υποστηρίχτηκε από ελληνικά ΜΜΕ ότι θα συμβεί) και έτσι, χωρίς καμία βοήθεια από αυτήν, έστω ότι η χώρα φτάνει στο σημείο να αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της στο εσωτερικό της, όπως στις πληρωμές των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα, την καταβολή συντάξεων κλπ. Τότε, ας υποθέσουμε, ότι η αποχώρηση από την ΟΝΕ αναδεικνύεται ως επιλογή ανάγκης, με το σχέδιο της επιστροφής στη δραχμή και της κυμαινόμενης ισοτιμίας του με το ευρώ. Σε μία τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση θα μπορούσε να συνεχίσει να πληρώνει τις οικονομικές της υποχρεώσεις, χρησιμοποιώντας το νόμισμα που θα εξέδιδε η κεντρική της τράπεζα, δηλαδή τη δραχμή, σε μία αρχική ισοτιμία προς το ευρώ. Επόμενο βήμα θα ήταν η μετατροπή του χρέους σε ευρώ, σε χρέος σε δραχμές. Άμεση συνέπεια της εκτύπωσης χαρτονομισμάτων για την αποπληρωμή των εσωτερικών υποχρεώσεων, θα ήταν ο πληθωρισμός της δραχμής (εξαιτίας της αύξησης του αριθμού κυκλοφορούντος χρήματος χωρίς αντίκρισμα και αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση) και η αντικατάσταση του ασφάλιστρου πτώχευσης με ασφάλιστρο κινδύνου απέναντι στον πληθωρισμό, ο οποίος και θα προκαλούσε πτώση στην τιμή των ομολόγων. Αλλά με δεδομένη την οικονομική κατάσταση της χώρας, όπως την υποθέσαμε και την περιγράψαμε παραπάνω, οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων (δηλαδή οι δανειστές μας) δε θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να βελτιώσουν τη θέση τους: θα έπρεπε να αποδεχτούν ότι θα υπήρξε, ως αποτέλεσμα, μερική αποκήρυξη των απαιτήσεών τους. Από εκεί και πέρα θα ήταν στο χέρι της ελληνικής κυβέρνησης να αποδείξει ότι θα ήταν ικανή να βελτιώσει την οικονομία της, έχοντας αποκτήσει τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής. Μέχρι εδώ, ας υποθέσουμε ότι το σενάριο αυτό είναι ρεαλιστικό, καθώς η επανέκδοση του εθνικού νομίσματος είναι στα πλαίσια με την αρχή του "lex monetae" που είναι ευρέως αποδεκτό στο δημόσιο διεθνές δίκαιο. Προηγούμενα παραδείγματα έχουμε από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, πρώην μέλη της Σοβιετικής Ένωσης. Μα σε αυτές της χώρες, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα έγινε υπό συνθήκες εξέγερσης και επανάστασης. Αντίθετα, οι χώρες της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, υπόκεινται σε μία σειρά πολύπλοκων και συχνά διφορούμενων σχέσεων μεταξύ εθνικής νομοθεσίας, διεθνούς νομοθεσίας και Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, η οποία κάνει την προοπτική αποχώρησης από το ενιαίο νόμισμα πολύ πιο προβληματική και δύσκολη. Μία άλλη διαφορά από προηγούμενες περιπτώσεις, είναι ότι οι χώρες πρώην μέλη της Σοβιετικής Ένωσης δεν είχαν αναπτυγμένα συστήματα οικονομικών και χρηματοοικονομικών απαιτήσεων ιδιωτικού τομέα κάτι το οποίο ισχύει στην ΕΕ, όπου το σύνολο, σχεδόν, του κρατικού και του ιδιωτικού χρέους είναι σε ευρώ. Αυτό κάνει ακόμη πιο δύσκολη την έξοδο μίας χώρας από την ΟΝΕ, καθώς, αν κάτι τέτοιο συμβεί, η κυβέρνησή της μπορεί, μεν, να έχει κάποιες ελπίδες να βγει από το αδιέξοδο, μετατρέποντας το χρέος της σε εθνικό νόμισμα αλλά οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα με κέρδη σε "μαλακό" εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή και υποχρεώσεις σε "σκληρό" ευρώ, θα βρεθούν σε μία απελπιστική οικονομική κατάσταση. Αυτό, θα έχει ως συνέπεια να γίνει ακόμη πιο εύθραυστος και ο τραπεζικός κλάδος, ο οποίος συνδέεται άρρηκτα με τον ιδιωτικό τομέα και η πιθανότητα ανεπανόρθωτης βλάβης ή και κατάρρευσης και των δύο θα αυξηθεί κατακόρυφα. Επιπλέον, αν επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα δοκίμαζαν να μετατρέψουν τα χρέη τους σε δραχμές, οι ξένοι πιστωτές δε θα το αποδέχονταν. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν συμφωνίες και σχετική νομοθεσία που να καθορίζει τη διαδικασία εξόδου από την ΟΝΕ, θα δημιουργούνταν σύγκρουση μεταξύ της εθνικής κυβέρνησης και των εθνικών δικαστηρίων με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και φυσικά μεταξύ ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου. Η οικονομική κρίση θα προκαλούσε, έτσι, νομοθετική και πολιτική, αν όχι συνταγματική κρίση. Αναπόφευκτη θα ήταν μία ευρωπαϊκή κρίση. Πέρα από αυτό, στο πρώτο στάδιο μίας ενδεχόμενης αποχώρησης από το ευρώ, μία ενδεχόμενη υποτίμηση της δραχμής θα τίναζε στον αέρα τις ανταγωνιστικές της Ελλάδας χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια και χειρότερα οικονομικά προβλήματα, όπως την Ιταλία και την Ισπανία. Ακόμη, θα δημιουργούνταν ένα ντόμινο επιπτώσεων στις χώρες όπου η Ελλάδα έχει ισχυρή εμπορική και τραπεζική παρουσία, όπως είναι αυτές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Επιπλέον, η έξοδος μίας χώρας από το ευρώ θα αύξανε την πίεση στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης και θα ενίσχυε το φόβο για συνολική κατάρρευση της ΟΝΕ, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το ρίσκο πτώχευσης κρατών όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία και παράλληλα η απροθυμία επενδυτών να χρηματοδοτήσουν το χρέος τους. Η χρηματιστηριακή ιστορία μας διδάσκει ότι καμία χώρα δεν είναι πολύ μικρή όταν πρόκειται για χρηματιστηριακές κρίσεις και τα προβλήματα στη μία, αν αφεθούν να φτάσουν στο απροχώρητο, μεταφέρονται στις γειτονικές χώρες εν ριπή οφθαλμού. Μετά από όλα τα παραπάνω γεννιέται το ερώτημα: συμφέρει την ΕΕ ή τους δανειστές μας, η έξοδος της πτώχευση και η έξοδος της Ελλάδας από την ΟΝΕ; Η προφανής απάντηση είναι "όχι". Αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο οι ετεροχρονισμένοι κινδυνολόγοι που, τόσο ευθαρσώς και τόσο πρόχειρα, προέβλεψαν αυτήν την εξέλιξη, παρέλειψαν να εξετάσουν. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι απλό. Έχουμε «πτωχεύσει» αλλά δεν θα μας αφήσουν να πτωχεύσουμε! Θα μας αφήσουν στην οριακή μιζέρια μας να βουλοπλέουμε, αλλά προς θεού όχι να πτωχεύσουμε οριστικά. Το μεγάλο ερώτημα όμως που προκύπτει τελικά είναι μήπως θα ήταν καλύτερο να ακολουθήσουμε τον δύσκολο δρόμο; Να επιλέξουμε να βγει η χώρα μας από το αδιέξοδο, μετατρέποντας το χρέος της σε εθνικό νόμισμα κι ας θα βρεθούμε σε μία απελπιστική οικονομική κατάσταση. Τουλάχιστον θα είναι προσωρινή (όταν όλα γίνουν όπως πρέπει όμως) ενώ τώρα μας κρατάνε σε καθεστώς ημιπτώχευσης για να μας ξεζουμίζουν. Σε άλλες χώρες στο παρελθόν, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα έγινε υπό συνθήκες εξέγερσης και επανάστασης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή σε συνθήκες επανάστασης θα ξεφύγουμε και αν είναι δυνατόν τελικά να μην αναγνωρίσουμε το παράνομο χρέος μας το οποίο είναι προϊόν εσχάτης τοκογλυφίας. Για ένα καλύτερο αύριο είναι προτιμότερο να περάσουμε δια πυρός και σιδήρου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι με αυτό το πολιτικό σύστημα, με αυτούς τους ξεπουλημένους και διορισμένους πολιτικούς αυτό είναι αδύνατον. Μόνο μια εθνική και επαναστατική κυβέρνηση μπορεί να πάει κόντρα στο σύστημα.

Δυστυχώς επτωχεύσαμεν; Ποια είναι η πραγματική πιθανότητα να πτωχεύσει η Ελλάδα;

Γράφει ο Σταύρος Καρεφυλλάκης

Ας κάνουμε μια προσέγγιση των τιμών CDS, ως προς την ιδιότητά τους να εκφράσουν την πιθανότητα πτώχευσης μίας χώρας. Σε αυτή την προσέγγιση η τιμή 246 πολλαπλασιάζεται επί 5, που είναι η διάρκεια του δανείου και στη συνέχεια διαιρείται με το 100. Τότε, η μέγιστη πιθανότητα αδυναμίας της Ελλάδας να πληρώσει τα χρέη της, υπολογίζεται σε 12% και αν ληφθεί υπόψη το κερδοσκοπικό premium που ενσωματώνεται στα CDS, η τελική πιθανότητα αδυναμίας αποπληρωμής χρεών και ενδεχόμενης πτώχευσης της Ελλάδας είναι, σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο υπολογισμού, από 1,2% μέχρι 12%. Τότε, η πιθανότητα πτώχευσης της Αργεντινής στα επόμενα 2,5 χρόνια φτάνει το 100%. Η πιθανότητα πτώχευσης της Ρωσίας στα επόμενα 5 χρόνια αγγίζει το 40%. Η πιθανότητα πτώχευσης της Τουρκίας είναι 18% της Ιταλίας 9%, της Ισπανίας 6%, όσο και της Πορτογαλίας και της Βρετανίας. Η πιθανότητα πτώχευσης των ΗΠΑ στην επόμενη 5αετία τοποθετείται στο 3%, της Ιαπωνίας στο 2,5% και της Γερμανίας στο 2%. Αν χρησιμοποιήσουμε τα CDS ως εκφραστές της πιθανότητας πτώχευσης μίας χώρας, τότε η πιθανότητα πτώχευσης της Ελλάδας είναι 2,46%. Τότε, όμως, της Αργεντινής είναι 40%, της Ρωσίας 7,7%, της Τουρκίας 4,63%, της Βραζιλίας 3,7%, της Κίνας 2,15%, της Ιταλίας 1,7% κλπ.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩ
Μία τέτοια πρόβλεψη, με τη σχετική επιχειρηματολογία που τη συνοδεύει, ότι δηλαδή η Ελλάδα θα αναγκαστεί να επιστρέψει στη δραχμή ώστε να προβεί σε υποτίμησή της για να σώσει την οικονομία της, επιβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα μπορεί να μη πτωχεύσουμε, τελικά, από χρήματα αλλά σίγουρα έχουμε πτωχεύσει, προ πολλού, από σοβαρότητα και στοιχειώδη υπευθυνότητα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Έστω ότι η Ελλάδα έχει, όντως, τεράστιο δημόσιο χρέος το οποίο γίνεται δυσβάσταχτο για τους ώμους της (υπό τη σκιά της τρέχουσας κρίσης). Επιπλέον, έστω, πως ο κρατικός δανεισμός και τα πακέτα βοήθειας με σκοπό την στήριξη του τραπεζικού συστήματος και την ενίσχυση της κατανάλωσης (ώστε να βοηθηθεί τελικά η ανάπτυξη) δημιουργήσουν πληθωρισμό μεγαλύτερο από τον μέσο ευρωπαϊκό, υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα και εν τέλει την ανάπτυξη. Η παλιά συνταγή για την αντιμετώπιση των παραπάνω θα ήταν μείωση των επιτοκίων και υποτίμηση του εθνικού νομίσματος. Αυτό, όμως, δε μπορεί να συμβεί όσο η χώρα είναι μέλος της ΟΝΕ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΑΦΥΓΟΥΜΕ;
Ας υποθέσουμε τώρα, ότι η ΕΕ στρέφει εντελώς την πλάτη της στην Ελλάδα (όπως υποστηρίχτηκε από ελληνικά ΜΜΕ ότι θα συμβεί) και έτσι, χωρίς καμία βοήθεια από αυτήν, έστω ότι η χώρα φτάνει στο σημείο να αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της στο εσωτερικό της, όπως στις πληρωμές των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα, την καταβολή συντάξεων κλπ. Τότε, ας υποθέσουμε, ότι η αποχώρηση από την ΟΝΕ αναδεικνύεται ως επιλογή ανάγκης, με το σχέδιο της επιστροφής στη δραχμή και της κυμαινόμενης ισοτιμίας του με το ευρώ. Σε μία τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση θα μπορούσε να συνεχίσει να πληρώνει τις οικονομικές της υποχρεώσεις, χρησιμοποιώντας το νόμισμα που θα εξέδιδε η κεντρική της τράπεζα, δηλαδή τη δραχμή, σε μία αρχική ισοτιμία προς το ευρώ. Επόμενο βήμα θα ήταν η μετατροπή του χρέους σε ευρώ, σε χρέος σε δραχμές. Άμεση συνέπεια της εκτύπωσης χαρτονομισμάτων για την αποπληρωμή των εσωτερικών υποχρεώσεων, θα ήταν ο πληθωρισμός της δραχμής (εξαιτίας της αύξησης του αριθμού κυκλοφορούντος χρήματος χωρίς αντίκρισμα και αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση) και η αντικατάσταση του ασφάλιστρου πτώχευσης με ασφάλιστρο κινδύνου απέναντι στον πληθωρισμό, ο οποίος και θα προκαλούσε πτώση στην τιμή των ομολόγων. Αλλά με δεδομένη την οικονομική κατάσταση της χώρας, όπως την υποθέσαμε και την περιγράψαμε παραπάνω, οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων (δηλαδή οι δανειστές μας) δε θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να βελτιώσουν τη θέση τους: θα έπρεπε να αποδεχτούν ότι θα υπήρξε, ως αποτέλεσμα, μερική αποκήρυξη των απαιτήσεών τους. Από εκεί και πέρα θα ήταν στο χέρι της ελληνικής κυβέρνησης να αποδείξει ότι θα ήταν ικανή να βελτιώσει την οικονομία της, έχοντας αποκτήσει τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής. Μέχρι εδώ, ας υποθέσουμε ότι το σενάριο αυτό είναι ρεαλιστικό, καθώς η επανέκδοση του εθνικού νομίσματος είναι στα πλαίσια με την αρχή του "lex monetae" που είναι ευρέως αποδεκτό στο δημόσιο διεθνές δίκαιο. Προηγούμενα παραδείγματα έχουμε από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, πρώην μέλη της Σοβιετικής Ένωσης. Μα σε αυτές της χώρες, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα έγινε υπό συνθήκες εξέγερσης και επανάστασης. Αντίθετα, οι χώρες της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, υπόκεινται σε μία σειρά πολύπλοκων και συχνά διφορούμενων σχέσεων μεταξύ εθνικής νομοθεσίας, διεθνούς νομοθεσίας και Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, η οποία κάνει την προοπτική αποχώρησης από το ενιαίο νόμισμα πολύ πιο προβληματική και δύσκολη. Μία άλλη διαφορά από προηγούμενες περιπτώσεις, είναι ότι οι χώρες πρώην μέλη της Σοβιετικής Ένωσης δεν είχαν αναπτυγμένα συστήματα οικονομικών και χρηματοοικονομικών απαιτήσεων ιδιωτικού τομέα κάτι το οποίο ισχύει στην ΕΕ, όπου το σύνολο, σχεδόν, του κρατικού και του ιδιωτικού χρέους είναι σε ευρώ. Αυτό κάνει ακόμη πιο δύσκολη την έξοδο μίας χώρας από την ΟΝΕ, καθώς, αν κάτι τέτοιο συμβεί, η κυβέρνησή της μπορεί, μεν, να έχει κάποιες ελπίδες να βγει από το αδιέξοδο, μετατρέποντας το χρέος της σε εθνικό νόμισμα αλλά οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα με κέρδη σε "μαλακό" εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή και υποχρεώσεις σε "σκληρό" ευρώ, θα βρεθούν σε μία απελπιστική οικονομική κατάσταση. Αυτό, θα έχει ως συνέπεια να γίνει ακόμη πιο εύθραυστος και ο τραπεζικός κλάδος, ο οποίος συνδέεται άρρηκτα με τον ιδιωτικό τομέα και η πιθανότητα ανεπανόρθωτης βλάβης ή και κατάρρευσης και των δύο θα αυξηθεί κατακόρυφα. Επιπλέον, αν επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα δοκίμαζαν να μετατρέψουν τα χρέη τους σε δραχμές, οι ξένοι πιστωτές δε θα το αποδέχονταν. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν συμφωνίες και σχετική νομοθεσία που να καθορίζει τη διαδικασία εξόδου από την ΟΝΕ, θα δημιουργούνταν σύγκρουση μεταξύ της εθνικής κυβέρνησης και των εθνικών δικαστηρίων με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και φυσικά μεταξύ ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου. Η οικονομική κρίση θα προκαλούσε, έτσι, νομοθετική και πολιτική, αν όχι συνταγματική κρίση. Αναπόφευκτη θα ήταν μία ευρωπαϊκή κρίση. Πέρα από αυτό, στο πρώτο στάδιο μίας ενδεχόμενης αποχώρησης από το ευρώ, μία ενδεχόμενη υποτίμηση της δραχμής θα τίναζε στον αέρα τις ανταγωνιστικές της Ελλάδας χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια και χειρότερα οικονομικά προβλήματα, όπως την Ιταλία και την Ισπανία. Ακόμη, θα δημιουργούνταν ένα ντόμινο επιπτώσεων στις χώρες όπου η Ελλάδα έχει ισχυρή εμπορική και τραπεζική παρουσία, όπως είναι αυτές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Επιπλέον, η έξοδος μίας χώρας από το ευρώ θα αύξανε την πίεση στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης και θα ενίσχυε το φόβο για συνολική κατάρρευση της ΟΝΕ, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το ρίσκο πτώχευσης κρατών όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία και παράλληλα η απροθυμία επενδυτών να χρηματοδοτήσουν το χρέος τους. Η χρηματιστηριακή ιστορία μας διδάσκει ότι καμία χώρα δεν είναι πολύ μικρή όταν πρόκειται για χρηματιστηριακές κρίσεις και τα προβλήματα στη μία, αν αφεθούν να φτάσουν στο απροχώρητο, μεταφέρονται στις γειτονικές χώρες εν ριπή οφθαλμού. Μετά από όλα τα παραπάνω γεννιέται το ερώτημα: συμφέρει την ΕΕ ή τους δανειστές μας, η έξοδος της πτώχευση και η έξοδος της Ελλάδας από την ΟΝΕ; Η προφανής απάντηση είναι "όχι". Αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο οι ετεροχρονισμένοι κινδυνολόγοι που, τόσο ευθαρσώς και τόσο πρόχειρα, προέβλεψαν αυτήν την εξέλιξη, παρέλειψαν να εξετάσουν. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι απλό. Έχουμε «πτωχεύσει» αλλά δεν θα μας αφήσουν να πτωχεύσουμε! Θα μας αφήσουν στην οριακή μιζέρια μας να βουλοπλέουμε, αλλά προς θεού όχι να πτωχεύσουμε οριστικά. Το μεγάλο ερώτημα όμως που προκύπτει τελικά είναι μήπως θα ήταν καλύτερο να ακολουθήσουμε τον δύσκολο δρόμο; Να επιλέξουμε να βγει η χώρα μας από το αδιέξοδο, μετατρέποντας το χρέος της σε εθνικό νόμισμα κι ας θα βρεθούμε σε μία απελπιστική οικονομική κατάσταση. Τουλάχιστον θα είναι προσωρινή (όταν όλα γίνουν όπως πρέπει όμως) ενώ τώρα μας κρατάνε σε καθεστώς ημιπτώχευσης για να μας ξεζουμίζουν. Σε άλλες χώρες στο παρελθόν, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα έγινε υπό συνθήκες εξέγερσης και επανάστασης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή σε συνθήκες επανάστασης θα ξεφύγουμε και αν είναι δυνατόν τελικά να μην αναγνωρίσουμε το παράνομο χρέος μας το οποίο είναι προϊόν εσχάτης τοκογλυφίας. Για ένα καλύτερο αύριο είναι προτιμότερο να περάσουμε δια πυρός και σιδήρου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι με αυτό το πολιτικό σύστημα, με αυτούς τους ξεπουλημένους και διορισμένους πολιτικούς αυτό είναι αδύνατον. Μόνο μια εθνική και επαναστατική κυβέρνηση μπορεί να πάει κόντρα στο σύστημα.

Μειώνουν κατά 50% την ικανότητα ταχείας αποστολής ενισχύσεων στα νησιά!

Αποφασισμένη να «τελειώσει» την ρωσική παρουσία στο Πολεμικό Ναυτικό εμφανίζεται η ηγεσία του Κλάδου, καθώς με πρόφαση τις οικονομικές δυσχέρειες, αλλά και την «αδυναμία επικοινωνίας», όπως υποστηρίζει η ηγεσία, με τους Ρώσους κατασκευαστές, οδηγούν σε πρόωρη αποστρατεία το μοναδικό σύστημα που θα μπορούσε να δώσει ελπίδες ενίσχυσης στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου σε περίπτωση απόβασης. Μάλιστα δεν έχουν καν ενημερώσει ούτε τον Στρατό Ξηράς, ούτε το ΓΕΕΘΑ για την πρόθεσή τους, έτσι ώστε να αναπροσαρμοστούν τα επιχειρησιακά σχέδια...
Tην στιγμή λοιπόν που στην Τουρκία έχουν δρομολογήσει την απόκτηση μεγάλου σκάφους ελέγχου και διοίκησης αποβάσεων (LPD) και προχωρούν στην προμήθεια αερόστρωμνων τα οποία θα επιχειρούν με βάση το LPD, το Π.Ν. προφασιζόμενο «οικονομικές δυσχέρειες" μειώνει κατά 50% την ικανότητα της χώρας για ταχεία αποστολή δια θαλάσσης βαρέων δυνάμεων για ενίσχυση ή ανακατάληψη περιοχών του Αρχιπελάγους. Τα “Ζάκυνθος” και “Ιθάκη” βγαίνουν σε Έκτακτη Ακινησία (ΕΚΑ) και στη συνέχεια πιθανόν σε μόνιμη ακινησία με στόχο σταδιακά να “κανιβαλιστούν ”δηλαδή να πάρουν τα ανταλλακτικά και τα μείζονα εξαρτήματά τους για να συντηρηθούν τα άλλα δύο τα “Κέρκυρα” και “Κεφαλληνία”.
Ποιό είναι αυτό το ποσό που δεν μπορεί να πληρώσει το Π.Ν.; Το …κολοσσιαίο ποσό των 15 εκατομμυρίων ευρώ κατ’έτος (όσο κοστίζει μία πολυτελής βίλα των βορείων προαστίων), μέχρι το 2014. Όπως δήλωσε ευθέως σε δημοσιογράφους ο Αρχηγός του Π.Ν. αντιναύαρχος Γ.Καραμαλίκης «Έχω μόνο τέσσερα εκατομμύρια και χρειάζομαι εξήντα μέχρι το 2014 για να μπορέσω να τα συντηρήσω και τα τέσσερα. Εδώ ακόμα και η Ρωσία ένα έχει σε ενέργεια». Βέβαια η Ρωσία δεν έχει Αρχιπέλαγος που να κινδυνεύει με απόβαση από την Τουρκία, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.
Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική: Είναι γεγονός ότι από τα τέσσερα, το ένα, το ουκρανικό εμφανίζει συχνά προβλήματα γιατί δεν αγοράστηκε καινούριο όπως τα ρωσικά, αλλά από την ουκρανική κληρονομιά του πρώην σοβιετικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας.
Το πρώτο, του ουκρανικό ήρθε το 2001 ενώ το τελευταίο έφθασε το 2005. Αρχικά είχαν αγοραστεί δύο ουκρανικά και δύο ρωσικά, αλλά το δεύτερο το ουκρανικό ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και το 2003, παραγγέλθηκε στη θέση του το τρίτο ρωσικό.
Πέρσι τον Ιανουάριο όταν ανακοινώθηκε από τον ίδιο τον αρχηγό ότι θα βγάλει από την υπηρεσία το ένα, το ουκρανικό, για να εξοικονομηθούν ανταλλακτικά και πόροι για τα τρία ρωσικά οι αντιδράσεις ήταν περιορισμένες.
Το γεγονός ότι μειωνόταν κατά 25% η δυνατότητα ταχείας μεταφοράς ενισχύσεων δεν έδειξε να απασχολεί το Ναυτικό, ούτε καν ενημέρωσε τον Στρατό Ξηράς. Φυσικά ούτε λόγος για αναπροσαρμογή των σχεδίων του ΓΕΣ, ΓΕΕΘΑ, αλλά και ΓΕΑ που θα παρέχει αεροπορική κάλυψη. Έτσι για να μην απορούμε στην επόμενη κρίση, όταν θα επαναληφθούν οι διακλαδικές τραγικότητες των Ιμίων πως φτάσαμε σε δραματικά αποτελέσματα.
Τώρα το Ναυτικό επικαλούμενο τη μη ύπαρξη κονδυλίων και την αδυναμία συνεννόησης με τους Ρώσους κατασκευαστές, από τα τέσσερα ΖUBR (τρία ρωσικά και ένα ουκρανικό), η νυν ηγεσία του Π.Ν. θέλει να αφήσει σε υπηρεσία μόνο τα δύο και να «κανιβαλίσει» τα υπόλοιπα!
Το γεγονός ότι το Π.Ν. έχει αφήσει στη τύχη του εδώ και δέκα χρόνια τις μοναδικές αποβατικές πλατφόρμες που μπορούν να επιβιώσουν τουλάχιστον σε one way επιχείρηση, αυτό δεν δείχνει να τους απασχολεί. Όπως έχει γράψει το defencenet.gr και η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ παλαιότερα, το συνολικό ποσό που έχει δαπανηθεί για ανταλλακτικά των ZUBR από το 2001, είναι περί τις 250.000 ευρώ!
Το ερώτημα είναι «Αφού δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τους Ρώσους οκτώ χρόνια μετά την απόκτηση των ZUBR πως θα συνεννοηθούν για να διατηρήσουν σε υπηρεσία τα δύο, τα οποία θα έχουν και μικρότερο οικονομικό ενδιαφέρον για την κατασκευάστρια εταιρεία»;
Η πραγματικότητα είναι ότι θέλουν να «τελειώνουν» με την ρωσική παρουσία στο Π.Ν., τουλάχιστον αυτό επιδικώκει η νυν ηγεσία. Δεν τους ενδιαφέρουν ούτε οι ταχείες μεταφορές δυνάμεων, ούτε τίποτα τέτοια. Γενικά η διακλαδική αντίληψη επιχειρήσεων στο Π.Ν. είναι άκρως περιορισμένη, όπως φάνηκε και στα Ίμια, όταν ο ναύαρχος αρχηγός ΓΕΕΘΑ ανέθεσε τον χειρισμό της κρίσης αποκλειστικά στο Πολεμικό Ναυτικό με όλα τα τραγικά αποτελέσματα που ακολούθησαν. Άλλωστε για την αντίληψη του Π.Ν., τα ZUBR δεν είναι καν πλοία με την κλασική έννοια του όρου. Ποτέ δεν τα ήθελαν και τώρα είναι ευκαιρία να τα ξεφορτωθούν… Δεν τους απασχολεί πως θα μεταφερθεί ο Στρατός Ξηράς στα νησιά. Αυτό είναι πρόβλημα του Στρατού Ξηράς, όχι του Π.Ν. Μίλησε κανείς για διακλαδικότητα;
Το Zubr μπορεί να μεταφέρει τρία μέσα άρματα μάχης ή δέκα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού (ΤΟΜΠ) η 500 στρατιώτες. Με μέγιστο φορτίο το πλοίο είναι ικανό να ανέβει πλαγιές μέχρι 5% κλίση και να υπερπηδήσει εμπόδια μέχρι 1,6 μέτρα ύψος.
Μπορεί να επιχειρεί με ταχύτητα 60 κόμβους. Το προσωπικό προστατεύεται από όπλα μαζικής καταστροφής με αεροστεγή μόνωση των σταθμών μάχης και των τμημάτων του προσωπικού και του πληρώματος, όπως και με προσωπικές προστατευτικές μάσκες και στολές.
Το πλοίο είναι επίσης προστατευμένο από νάρκες καθώς το οριζόντιο στρώμα αέρα που δημιουργείται μέσα στη «φούστα» που περιβάλλει το σκάφος ελαττώνει το μαγνητικό ίχνος του πλοίου και των μεταφερομένων υλικών.
Είναι βαριά οπλισμένα με 2 εξάκαννα αντιαεροπορικά/αντιπυραυλικά πυροβόλα AK-630 Gatling των 30mm (πολύ ανώτερων ικανοτήτων από το Phalanx που χρησιμοποιεί το Π.Ν. για την προστασία των κύριων μονάδων του), 2XMS-227 εκτοξευτές ρουκετών των 22 σωλήνων έκαστος διαμέτρου 140mm για την κάλυψη των αποβιβαζόμενων τμημάτων και 1 αφαιρούμενο σύστημα πόντισης ναρκών ταχείας στρώσης ναυτικού ναρκοπεδίου με 20 έως 80 νάρκες.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Ο Τουρκικός Στρατός επισπεύδει την κατασκευή γεφυρών και πορθμείων στον Έβρο!

Το αργότερο σε 18 μήνες από σήμερα το περιβάλλον τακτικών επιχειρήσεων στον Έβρο αλλάζει δραματικά σε βάρος της Ελληνικής αμυντικής διάταξης.
Ο Τουρκικός Στρατός για πρώτη φορά μετά το 1923, όταν το ποτάμι τέθηκε ως όριος γραμμή μεταξύ των δύο κρατών, θα έχει εντάξει στο δυναμικό του πορθμεία ικανά να μεταφέρουν δύο ίλες αρμάτων μέσα σε 6,5 λεπτά στην δυτική ακτή του Έβρου!
Και μέσα σε 15’ μπορούν να ζεύξουν τις δύο όχθες!
Την απόκτηση των 52 πορθμείων-γεφυρών αυτών, την οποία οι Τούρκοι δεν είχαν δώσει στην δημοσιότητα την αποκάλυψε στο τ.178 η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, αλλά η είδηση σήμερα βρίσκεται στην εντολή επιτάχυνσης των παραδόσεων που ζητήθηκε από τουρκικής πλευράς! Έτσι το αργότερο μέχρι τα μέσα του 2011 θα έχουν ξεκινήσει οι παραδόσεις και θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη του ίδιους έτους 14 μήνες ενωρίτερα από ότι είχε αρχικά συμφωνηθεί.
Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό του τουρκικού Στρατού και της εταιρείας το σύνολο των 52 οχημάτων-σχεδιών θα παραδιδόταν μέχρι και τον Οκτώβριο του 2012, με το πρώτο σύστημα να παραδίδεται τα τέλη του 2011.
Η παραγγελία των 52 Επιθετικών Αμφιβίων Γεφυρών τύπου Samur, από τον τουρκικό Στρατός είχε γίνει στις αρχές του 2007. Kάθε αμφίβιο όχημα-σχεδία Samur έχει δυνατότητα γεφύρωσης 12,5 μέτρα, ενώ η κάθε συλλογή που αποτελείται από 12 οχήματα-σχεδίες τα 150 μέτρα
Το κάθε ζεύγος οχημάτων-σχεδίων όταν χρησιμοποιείται ως πορθμείο, μπορεί να μεταφέρει άρμα κλάσης 70 τόνων, ενώ για την επάνδρωση του κάθε οχήματος απαιτούνται μόλις 3 στρατιώτες οι οποίοι μπορούν να αναπτύξουν το όχημα-σχεδία και να διεκπεραιώσουν ένα στρατιωτικό όχημα στην απέναντι όχθη ενός ποταμού σαν τον Έβρο σε λιγότερο από 7 λεπτά
Ο νικητής του διαγωνισμού ήταν η τουρκική εταιρεία FNSS, η οποία κέρδισε το εν λόγω συμβόλαιο συνολικής αξίας 130,8 εκ δολαρίων για την κατασκευή 4 συλλογών των 12 οχημάτων-σχεδίων και 4 εκπαιδευτικών. Η πρόταση της εταιρείας περιελάμβανε το σασί του τροχοφόρου οχήματος 8x8 Pars, που επίσης κατασκευάζει η εταιρεία FNSS, για το όχημα φορέα και το σχέδιο της γερμανικής επιθετικής αμφίβιας γέφυρας τύπου Μ3 της εταιρείας Santa Barbara Sistemas GmbH πρώην EWK.
Η γέφυρα Μ3 η οποία σε αντίθεση με την τουρκική πρόταση χρησιμοποιεί όχημα 4x4, έχει εξαχθεί σε τουλάχιστον 5 χώρες (μεταξύ αυτών Βρετανία και Γερμανία) ενώ μέχρι και σήμερα έχουν κατασκευαστεί 97 οχήματα.
Το όχημα είναι πλήρως αμφίβιο, προωθείται από δύο υδροπροωθητές waterjet, με δυνατότητα πλεύσης ακόμα και σε ρηχά νερά βάθους μόλις 1,05 μέτρων.
Διαθέτει ικανότητα διεύθυνσης μέσα στο νερό και στους τέσσερις άξονες και λόγω αυτών των δυνατοτήτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως πορθμείο (Bay Ferry) ενώ διατηρεί αυτή τη δυνατότητα ακόμα και όταν δύο οχήματα-σχεδίες είναι συζευγμένα.
Είναι εξοπλισμένο με κεντρικό σύστημα ελέγχου πίεσης ελαστικών, η μέγιστη ταχύτητα οδήγησης σε άσφαλτο φτάνει τα 80χλμ/ώρα, ενώ στο νερό κινείται με ταχύτητα μέχρι και 14 χλμ/ώρα.
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα καθαρά επιθετικό σύστημα καθότι η Τουρκία με αυτά τα μέσα θα μπορεί ανα πάσα στιγμή ακόμα και κατά τη διάρκεια της νύκτας να αιφνιδιάσει τις Ελληνικές δυνάμεις ακόμα και σε τέσσερα διαφορετικά σημεία στο ποτάμι του Έβρου.
Η απλότητα της χρήσης, η ταχύτητα ανάπτυξης του συστήματος, ο όγκος και το μέγεθος των οπλικών συστημάτων που μπορούν να μεταφερθούν συνιστούν μια νέα πρωτόγνωρη απειλή για την Ελλάδα.
Επιπρόσθετα η ήδη αναφερθείσα δυνατότητα του συστήματος να λειτουργήσει σαν πορθμείο επιτρέπει στις Τουρκικές Ένοπλες δυνάμεις να μεταφέρουν στο πρώτο κύμα της επίθεσης 24 άρματα μάχης ή άλλο συνδυασμό οπλικών συστημάτων (π.χ ΤΟΜΑ, ΤΟΜΠ, Αυτοκινούμενα Πυροβόλα, κλπ) την ίδια στιγμή σε διαφορετικά σημεία.
Αξίζει να αναφερθεί ότι πριν από 15 χρόνια η Τουρκία είχε αγοράσει και εγκαταστήσει στον Έβρο πολύ μικρότερων δυνατοτήτων γεφυρών Αμερικανικής προέλευσης.
Ο τότε Έλληνας Υπουργός Εθνικής Άμυνας Γεράσιμος Αρσένης είχε ζητήσει από τον Αμερικανό ομόλογο του την ακύρωση οποιασδήποτε πιθανής μελλοντικής πώλησης επιπλέον γεφυρών στην Τουρκία από τις ΗΠΑ.
Σήμερα όμως ειδήσεις σαν και αυτές παρά το γεγονός ότι αποδεικνύουν για άλλη μια φορά τον επιθετικό προσανατολισμό των ΤΕΔ δεν προκαλούν καμία ελληνική επίσημη αντίδραση.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Σενάριο για «ακροδεξιά τρομοκρατία» αφήνει να εννοηθεί και ο βουλευτής Χανίων Βαλυράκης!

Σήφη Βαλυράκη άσε τις θεωρίες διότι γνωρίζεις πολύ καλά ότι η τρομοκρατία στην Ελλάδα έχει ερυθρό χρώμα. Όσο για την ενίσχυση της καταστολής σου προτείνουμε να ξεκινήσεις από τις παράνομες αναρχοκαταλήψεις των Χανίων όπου βρίσκονται και οι υπεύθυνοι της επίθεσης όπως γνωρίζεις πολύ καλά και εσύ και η αστυνομία!

Η δήλωση του Σήφη Βαλυράκη για τα γκαζάκια στο γραφείο του:
Σε γραπτή του δήλωσή του ο Σ. Βαλυράκης επισημαίνει: "Η τρομοκρατική αυτή επίθεση είναι η έκτη που πραγματοποιείται εναντίον μου. Προηγήθηκαν δύο εμπρησμοί αυτοκινήτων στην Αθήνα, ένας στα Χανιά και δύο εκρήξεις στο πολιτικό μου γραφείο, στην οδό Ομήρου. Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή την επιμονή στο πρόσωπό μου. Έχει να κάνει με την έντονη αντιστασιακή μου δράση κατά της δικτατορίας; Μήπως είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι για πολλά χρόνια οι μηχανισμοί της Νέας Δημοκρατίας με είχαν συκοφαντήσει με πλαστά έγγραφα ως δήθεν ενεχόμενο με την τρομοκρατία;
Αυτός ή αυτοί που προχωρούν σε τέτοιου είδους ενέργειες δηλώνουν πολιτική και ιδεολογική αντίθεση στη νέα κυβέρνηση και στην επανεκλογή μου ως βουλευτού.
Είναι ενέργειες που στρέφονται κατά της Δημοκρατίας και της ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης της χώρας μας και δεν μπορούν να έχουν άλλο αποτέλεσμα από την ενίσχυση της καταστολής. Αυτός που απειλεί να κάψει τον Μίκη Θεοδωράκη, αυτός που προσπαθεί να κάψει τον Βαλυράκη δεν μπορεί νάναι τίποτα άλλο από φασίστας. Ένας εγκληματίας κατά της δημοκρατίας. Ό,τι και αν πιστεύει αυτός για τον εαυτό του στην πράξη πορεύεται το δρόμο του φασισμού".

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Αποκάλυψη: Αξίωση του Βαρθολομαίου να «τουρκέψουν» οι Ιεράρχες των λεγομένων Νέων Χωρών και της Κρήτης!

Στην τουρκική πρεσβεία κοιμήθηκε ο Βαρθολομαίος, όταν επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον! Επίσης παραστάθηκε και βραβεύτηκε σε συναγωγή της Νέας Υόρκης όπου αποκάλεσε την Κωνσταντινούπολη «Ιστανμπούλ». Όταν ξαναέρθει στα Χανιά να τρέξετε πάλι να του φιλήσετε το χέρι…

Αποκαλύψεων συνέχεια για τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και την επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. 'Oπως πληροφορούμαστε από άριστη πηγή κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ουάσιγκτον ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος φιλοξενήθηκε και πέρασε τη νύκτα του, δηλαδή κοιμήθηκε, στην ...τουρκική Πρεσβεία!. 'Όλοι γνωρίζουμε, βέβαια, ότι ο κ. Βαρθολομαίος είναι Τούρκος υπήκοος καθώς η 'Άγκυρα έχει επιβάλλει στον εκάστοτε Πατριάρχη να είναι ουσιαστικά υπάλληλος της νομαρχίας κι επομένως, να έχει την τουρκική υπηκοότητα. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι του να κοιμάται ο κ. Βαρθολομαίος μέσα στην Πρεσβεία της Τουρκίας η απόσταση είναι τόσο μεγάλη όσο την έχουν οριοθετήσει όλοι οι προκάτοχοί του Πατριάρχες, οι οποίοι στις εκτός Τουρκικής επικράτειας επισκέψεις τους διέμεναν σε ξενοδοχεία και ουδείς ποτέ είχε διανοηθεί να ζητήσει φιλοξενία σε πρεσβεία της Τουρκίας. Η στάση αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη - που ερμηνεύεται από ανεξάρτητους παρατηρητές ως ένδειξη ότι θεωρεί το τουρκικό έδαφος σπίτι του - έρχεται να «δέσει» με την αποκάλυψη που έχει συνταράξει τον Ελληνισμό, ότι ζήτησε και πέτυχε την κατ' αρχήν έγκριση του πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Ερντογάν, προκειμένου οι Αρχιερείς του Φαναρίου να λαμβάνουν την τουρκική υπηκοότητα ακόμη και όταν βρίσκονται εγκατεστημένοι εκτός Τουρκίας! «Οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να υποδουλώσουν την Κρήτη με τα όπλα και το επιτυγχάνουν τώρα δια του Πατριάρχη» δήλωσε ο πρόεδρος του Hellenic-American University κ. Κρις Σπύρου χαρακτηρίζοντας απαράδεκτη μία τέτοια εξέλιξη. «'Αμα πρόκειται να τουρκέψουμε τώρα, γιατί κάναμε την Επανάσταση το 1821;» αναρωτήθηκε και πρόσθεσε: «Μήπως πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη από την Τουρκία που... ελευθερωθήκαμε;». Πάντως μέχρι στιγμής και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών τηρεί «σιγή ιχθύος» για την αξίωση του Βαρθολομαίου να «τουρκέψουν» οι Ιεράρχες των λεγομένων Νέων Χωρών και του Απόδημου Ελληνισμού προκειμένου να «αυγατίσουν» οι Αρχιερείς του Φαναρίου και να διευρυνθεί η βάση εκλογής Οικουμενικού Πατριάρχη. «Αντί να ζητάει από Έλληνες Ιεράρχες να γίνουν τούρκοι υπήκοοι γιατί δεν προσπαθεί να κάνει το σωστό, δηλαδή να ασκήσει την όποια επιρροή ενδεχομένως διαθέτει μέσα και έξω από την Τουρκία προκειμένου να πιέσει και να πείσει την τουρκική κυβέρνηση να πάψει να θεωρεί το Πατριαρχείο ως ένα κοινό τουρκικό σωματείο αναγνωρίζοντάς του Οικουμενικό ρόλο, οπότε και δεν θα πρέπει να είναι τούρκοι υπήκοοι ο εκάστοτε Πατριάρχης και οι Αρχιερείς του Φαναρίου»; Στο ερώτημα αυτό οφείλει να απαντήσει ο κ. Βαρθολομαίος, πολύ περισσότερο καθώς η προκλητικότητα των Τούρκων στο Αιγαίο και τη Θράκη έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις τους τελευταίους μήνες. Αλλά και καθώς η πράξη του Αμερικανού Προέδρου κ. Μπάρακ Ομπάμα, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία, να δεχθεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη χωριστά από τους λοιπούς θρησκευτικούς ηγέτες σε ξενοδοχείο, σημαίνει στην ουσία ότι δεν τον αναγνωρίζει ως θρησκευτικό αρχηγό. 'Η ότι, εν πάση περιπτώσει, αυτή την εντύπωση θέλει να περάσει στους Τούρκους. Υπενθυμίζεται, τέλος, ότι τον Οικουμενικό Πατριάρχη συνόδευαν στην Ουάσιγκτον, εκτός από τρεις μητροπολίτες του Φαναρίου και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος. Για την ιστορία, περιμένουμε και από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής να μας πει που κοιμήθηκε εκείνος όταν ο κ. Βαρθολομαίος αναπαύονταν στην Πρεσβεία της Τουρκίας.

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ;

ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ
Είναι οι θέσεις της επιεικώς απαράδεκτες και σίγουρα επικίνδυνη
η τοποθέτησή της στο Υπουργείο Παιδείας.

Ας δούμε μερικά απ´ όσα γράφει στο κακογραμμένο βιβλίο της «Τι είν´ η Πατρίδα μας;» η Θάλεια Δραγώνα:
1) Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16). Κοντολογίς, κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να τα κονομήσουμε, πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων.
2) Όποιος αξιολογεί τους Πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16). Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όποιον θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20).
3) Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά την σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στον Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81), κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!… (σελ. 82).
4) Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84) κι ότι για τις ήττες και τις καταστροφές που υποστήκαμε, φταίνε πάντα οι Μεγάλες Δυνάμεις.
5) Κλασική ένδειξη ρατσισμού είναι και η γνωστή ρήση «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85). Ψιλορατσιμός είναι επίσης το να ισχυρίζεσαι πως είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.
6) Κατά την κ. Θάλεια Δραγώνα, εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στην μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86), ενώ το να μιλάμε για απόλυτη ομοιογένεια του πληθυσμού της Ελλάδος και να αποσιωπούμε την ύπαρξη χιλιάδων Εβραίων στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις επί 450 χρόνια είναι καθαρός ρατσισμός! (σελ. 95).
7) Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στην χώρα μας, ή το να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας ομοιογένεια και να μην διαβρωθούμε εθνολογικά»! (σελ. 96).
Εξίσου ρατσιστικό είναι το να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές»! (σελ. 9. Το ίδιο συμβαίνει κατά την κ. Δραγώνα, αν τολμήσουμε να πούμε πως με την είσοδο των Ξένων Μεταναστών στην Ελλάδα αυξάνεται η εγκληματικότητα και η ανεργία των Ελλήνων! (σελ. 100). Στην σελίδα 105, η νέα ΓΓ, μας προειδοποιεί ότι ο εθνικισμός εύκολα μπορεί να γλιστρήσει στην ξενοφοβία, στον ρατσισμό και στην μισαλλοδοξία.

Πληρώνουν τους λαθρομετανάστες για να παραμείνουν στην Ελλάδα

Κάποτε ο Γιάννης Λάτσης είχε δώσει 30 εκ. δολάρια για τους Πολύτεκνους. Πετάχτηκε η Πετραλιά και ανακοίνωσε αμέσως την δημιουργία ιδρύματος, με προέδρους, γραμματείς, οδηγούς, αυτοκίνητα κ.λ.π.
Και της απάντησε ο γερο Λάτσης (Βορειοηπειρώτης στην καταγωγή, από την πάνω μεριά του Γράμμου) σχεδόν αμέσως, παίρνοντας την προσφορά πίσω.
"Τα λεφτά τα δίνω για να γεννηθούν Ελληνόπουλα και όχι για να τα φάνε τα λαμόγια της κυβέρνησης"!!!
Για να παραμείνει μια οικογένεια αλλοδαπών στην Ελλάδα, πρέπει το εισόδημα που δηλώνει ο πατέρας να είναι 8.000 Ευρώ ετησίως, συν 20% για κάθε προστατευμένο μέλος (σύμφωνα με τον νόμο, που πάνε να τον καταργήσουν).
Άρα, μια οικογένεια Αλβανών (ας πούμε), με 4 μέλη, για να συνεχίζει να μένει νομίμως στην Ελλάδα, πρέπει να δηλώνει στην Εφορεία ένα ετήσιο εισόδημα των 14.000 Ευρώ, συν το ελάχιστο των ενσήμων, 100 ένσημα το χρόνο για ασφάλιση.
Το ανακοινωθέν Κοινωνικό Επίδομα αποφασίστηκε να δοθεί σε όλους τους Έλληνες και αλλοδαπούς, με εισόδημα μικρότερο των 10.000 Ευρώ ετησίως.
Αυτόματα γεννάται το ερώτημα: Πως μπορεί να πάρει το επίδομα ο Αλβανός , που δήλωσε πέρυσι εισόδημα 8 η 9 χιλιάδων Ευρώ, εφόσον αυτόματα έχει χάσει το δικαίωμα της παραμονής του και νομικά και λογικά, θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη στην Αλβανία;
Και γιατί ο εν λόγω Αλβανός παραμένει ακόμα στην Ελλάδα εν γνώσει των αρχών (οι μισοί σχεδόν Αλβανοί είναι αυτή τη στιγμή χωρίς άδεια παραμονής, λόγω έλλειψης ενσήμων και εισοδήματος - έκλεισαν οι οικοδομές που δούλευαν).

ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ;

Κι όμως, πολλοί επιμένουν να τους παρουσιάζουν ως σωτήριες της ελληνικής οικονομίας, χωρίς να αναρωτιούνται: το τι θα φάει τέλος πάντων αυτός ο άνεργος και παράνομος Αλβανός στην Ελλάδα;.
Δεν είναι βέβαια το επίδομα, που προέκυψε τώρα, και το οποίο καταβάλουν οι επιχειρήσεις (οι οποίες θα πρέπει να λάβουν και θέση), είναι μια σειρά πραγμάτων, εδώ και χρόνια, που συμβάλουν στην καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας και στην πτώχευση του ελληνικού κράτους, που έρχεται, έφτασε ήδη!
Οι παιδικοί σταθμοί του Δήμου Αθήνας π.χ., παίρνουν παιδάκια για φύλαξη, με βάση των φορολογική δήλωση του γονέα τους, από τα φτωχότερα προς τα πλουσιότερα. Έτσι δεν παίρνουν σχεδόν κανένα ελληνόπουλο, γιατί ο Έλληνας πτωχός δηλώνει 8.000 Ευρώ τον χρόνο.
Το 90% των παιδιών στους σταθμούς του Δήμου, είναι αλλοδαπά.
Κι ενώ Βλέπουμε δηλώσεις αλλοδαπών με 3.000 και 4.000 χιλιάρικα ετησίως, οι υπάλληλοι παίρνουν τα παιδιά , διότι η «αντιρατσιστική πολιτική" του Δήμου τους επιβάλει να τα πάρουν.
Μα πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι με 3.000 Ευρώ ετήσιο εισόδημα και ποιος τους δίνει άδεια παραμονής;
Μην επεκταθώ και στα επιδόματα και, και, και...

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΚΙ ΟΜΩΣ…

Και δυστυχώς, η ελίτ της Αθήνας δεν το έχει ακόμα καταλάβει. Η ακόμα και εκείνοι που το κατάλαβαν, ότι η το μέλλον ανήκει αποκλειστικά στα κράτη έθνη, προσπαθούν τώρα στο λυκόφως αυτής της παγκοσμιοποιητικής τάσης να «εκμεταλλευτούν » ότι περισσότερο μπορέσουν σε βάρος του ελληνικού έθνους και προς δικό τους όφελος.
Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ, μια ξενολάγνα κυβέρνηση, με την Θάλεια Δραγώνα, που έγραψε το βιβλίο «τι είναι η πατρίδα μου», που διδάσκει ότι το ελληνικό έθνος είναι δημιούργημα του 19ου αιώνα, (δες την σελίδα 9 της εφημερίδας) από ένα συνονθύλευμα φύλλων της βαλκανικής, στην θέση του Γ.Γ. του Υπ. Παιδείας, με τον Γιώργο σε πλήρη θολούρα για το τι εστί εξωτερική πολιτική, με τον έχοντα ύφος Καρδιναλίου και στόμφο μανδαρίνου (αλλά κατά βάθος ανίκανο και μικρόψυχο "κομματόσκυλο"), Χρυσοχοΐδη, να υβρίζει τούς πολίτες λέγοντας τους ότι: εγώ είμαι ο εκπρόσωπος του λαού και όταν μου μιλάτε να στέκεστε προσοχή!!! (τον είδατε στην τηλεόραση με τους κατοίκους το Αγίου Παντελεήμονα; Φρίκη!).

Αυτή η κυβέρνηση τελεί σε πλήρη τρικυμία κρανίου...

Και από την άλλη οι ΜΚΟ, να πιέζουν να δοθεί παραμονή σε όλους ανεξαιρέτως τους λαθρομετανάστες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, υπηκοότητα σε όσους μένουν στην Ελλάδα 5 χρόνια, να μην χρειάζονται 100 ένσημα για την κοινωνική τους ασφάλιση, αλλά 50, να μην χρειάζεται κατώτερο όριο στην φορολογική δήλωση.
(Οι ΜΚΟ πληρώνονται από ξένα κέντρα και δεν ανησυχούν για το τι θα φάει ο άνεργος λαθρομετανάστης στην Ελλάδα. Φυσικά θα φάει τις δικές μου σάρκες και όχι του κου, ή της κας ΜΚΟ, που κατοικεί στο Κολωνάκι)…
Και το ΠΑΣΟΚ να καθοδηγείται από τις ΜΚΟ και τα αλλά κέντρα, αλλά από την άλλη να ψάχνει λεφτά για το ΙΚΑ, για τα νοσοκομεία, για τα φάρμακα, και αφού δεν μπορεί να τα βρει, να καλεί τον Έλληνα να τα πληρώνει, για να μπορεί να περιθάλπει τον λαθρομετανάστη δωρεάν! (ναι αυτό ισχύει σε όλα τα Δημόσια Νοσοκομεία.
Αρρώστησα πρόσφατα και χρειάστηκε να πληρώσω -μου έδωσαν απόδειξη να πάω στο ταμείο μου να τα εισπράξω- ακτινογραφία και εξετάσεις αίματος, παρότι απευθύνθηκα στα έκτακτα. Την ίδια στιγμή όλοι οι αλλοδαποί -το 90% των ευρισκομένων στην αναμονή- έκαναν ακτινογραφίες δωρεάν.
Διαμαρτυρήθηκα, και η γραμματεία μου είπε, να πάω στον Αβραμόπουλο.
Αυτός έφυγε απάντησα. Ναι αλλά αυτός έλαβε αυτό το μέτρο μου ανταπάντησαν.
Και ο σώζων εαυτόν, σωθήτω.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ...ΗΛΕΝΙΑΣ


Για τα μάτια της μοντέλας έκλαψαν πολλά ματάκια, αλλά έκλαψε και ο εμπνευστής της απάτης με 8 μήνες φυλακή, πόσες ακόμη Ηλένιες δεν έχουμε ανακαλύψει;

Με τα τόσα ψέματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν οι κομμουνιστες ψευτοεπαναστάτες γύρω από το "Πολυτεχνείο", κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το "ωραιότερο" ψέμα της περιπτώσεως.

Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι: Την πρώτη επέτειο του "Πολυτεχνείου", το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο -που έμεινε στην "ιστορία" σαν της Ηλένιας το κάγκελο"- υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.

Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε - η "Αυγή"- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε", λέει:

Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα "Τι απόγινες". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:

"Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν." Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε:". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής".

Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "δολοφονημένης" Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βογκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι "παστέλ"- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται "γέννησε" την Ηλένια-ο οποίος καταδικάστηκε (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες του "απάνω κόσμου", αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.

Η περίπτωση, όμως. έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την "πλήρωσε" ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις "διαβεβαιώσεις" τους νια "εκατόμβες" κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους. αναμοχλεύουν πάθη και μίση. χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά "παράγοντες" με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για "να τους πιάσει ο φακός" και να φιγουράρουν "θλιμμένοι προσκυνητές" στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει "εν σώματι" η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση "σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους", χωρίς να τον "τσιμπήσει" ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διάπραττε. αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο πολυτεχνείο.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ. ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΚΑΙ Η ΜΑΓΑΛΗ ΜΑΣΚΑ

Επιστολή κόλαφος του τ. περιφερειάρχη Κρήτης του ΛΑ.Ο.Σ Σωκράτη Αντωνακάκη στον κουμπάρο του Γιώργο Καρατζαφέρη!

ΠΡΟΣ κ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ:
"Κουμπάρε"… εντέλει δεν ήσουν τίμιος. Βάφτισε την κορούλα μου ένας προδότης… πως να της εξηγήσω όταν μεγαλώσει για το πόσο μαλακισμένα μας φέρθηκες εδώ στην Κρήτη; Έδωσες θάρρος στους ανίκανους χωριάτες να σου μπουν και στο κρεβάτι…
Λυπάμαι πολύ που η κορούλα μου βαπτίστηκε από προδότη σαν κι εσένα. Θα αλλάξουμε νονό και θα την ξαναβαπτίσω. Αυτή η ψυχούλα αξίζει καλύτερα χέρια να την αγκαλιάζουν κι όχι ματωμένα σαν τα δικά σου. Σε λυπάμαι. Είσαι άνανδρος και μόνο που λόγω της κουμπαριάς μας δεν είχες τα κότσια να επικοινωνήσεις μαζί μου και να μου εξηγήσεις. Αλλά να μου πεις βάση ποιας δικαιολογίας θα μου εξηγούσες; τέτοιους ανθρωπάκους δεν τους γουστάρει η οικογένεια μας. Η ατιμία, η αδικία, η προδοσία και η πονηριά στον τόπο μας καταδικάζονται… πόσο μάλλον η μαλακία.
Αίσχος Καρατζαφέρη… δεν αξίζεις τελικά!!! Ο θεός όμως είναι ο καλύτερος δικαστής... Αυτός αποφασίζει! Κράτα τους ανίκανους σου εδώ στην Κρήτη και κάντους ότι θες. Να ξέρεις όμως ότι με τέτοιες παλιοαδελφάρες ποτέ δεν θα ξημερώσει ξανά για το κόμμα σου. Έφυγα και μαζί μου έφυγαν και οι λάτρες του ΛΑ.Ο.Σ.
Ο ΛΑ.Ο.Σ αποφάσισε να με διαγράψει απ’ το κόμμα.
Με διέγραψαν χωρίς να με ενημερώσουν ούτε εγγράφως άλλα ούτε και τηλεφωνικώς… με τι δικαιολογία άλλωστε;
Μουλωχτά μουλωχτά και χαφιεδικά μαγείρεψαν την διαγραφή μου. Αποφάσισαν για μένα αψηφώντας εμένα. Δεν λογάριασαν ούτε και υπολόγισαν τους κόπους μου, δεν έλαβαν εις τα υπόψιν τους τα κοινωνικά – επαγγελματικά ρίσκα που πήρα όταν προσπαθούσα πριν χρόνια να ανεβάσω το κόμμα. Αγνόησαν τους αγώνες μου στη Κρήτη. Τα πάτησαν όλα. Σήμερα η διαγραφή μου απ’ τον χώρο δημοσιεύτηκε και στην α1. Το κόμμα μάλλον είναι περήφανο και ανακουφισμένο που δεν υπάρχει Σωκράτης στο ΛΑ.Ο.Σ περήφανοι αυτοί, περήφανος όμως κι εγώ που φεύγω από έναν ιδεολογικό χώρο της πλάκας.
Το συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό: ο ΛΑ.Ο.Σ κάθε άλλο από πατριωτικό κόμμα είναι. Ο ΛΑ.Ο.Σ εντέλει αποτελεί τον κυματοθραύστη των ελλήνων πατριωτών. Αυτό επιβεβαιώνει η πισώπλατη διαγραφή μου, διότι εγώ με πατριωτικό παρεμβατισμό ανέβασα το κόμμα. Γιατρός είμαι… χειρούργος, δραστήριος…..
Σωκράτης Αντωνακάκης
Γενικός Χειρούργος
Πρώην περιφερειάρχης ΛΑ.Ο.Σ

Σημ.: πληροφορίες μας λένε ότι ο Αντωνακάκης διαγράφηκε λόγω… ακροδεξιών αντιλήψεων! Περαστικά σας «εθνικιστές» που έχετε παραμείνει στο ΛΑ.Ο.Σ

«ΚΛΑΡΑΔΕΣ - ΤV - ANAΡΧΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ»

Από ΕΓΕΡΣΙΣ:

ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΣΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗΚΑΝ ΧΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ;


Από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε για όσα διαδραματίστηκαν χτες στη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα; Ας τα πάρουμε από την αρχή.


Νωρίς το μεσημέρι ήρθε συνοδεία εκατοντάδων αστυνομικών ο ανθελληνικός συφερτός που δε ξεπερνούσε τα 50 άτομα στη πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Δήθεν για να πραγματοποιήσει συναυλία για την οποία όμως δεν υπήρχε καμία άδεια από τον αρμόδιο φορέα, δηλαδή το Δήμο Αθηναίων. Το μόνο που υπήρχε ήταν ένα κουρελόχαρτο με την υπογραφή του Χρυσοχοίδη (με ποια αρμοδιότητα άραγε;) ο οποίος μέρες πριν είχε προετοιμάσει το έδαφος κάνοντας συναντήσεις με τους γνωστούς διακτινιζόμενους κατοίκους και τις γκρούπες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α (αρνούμενος να δεχθεί τους πραγματικούς Έλληνες κατοίκους της περιοχής) ενώ με δηλώσεις του τόνιζε πως:Πρέπει να τελείωνουμε με τον Άγιο Παντελεήμονα...
Mε τους Έλληνες κατοίκους δηλαδή που ασκώντας το συνταγματικό τους δικαίωμα προστατεύουν τα δικαιώματά τους. Αλλά για το Χρυσοχοίδη, τους κλαράδες του, τις γκρούπες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α αλλά και τους πληρωμένους γραφιάδες και τηλεκάφρους της Νέας Τάξης οι ενοχλητικοί Έλληνες της περιοχής δεν έχουν δικαιώματα γιατί είναι...φασίστες!!!

Ήρθαν λοιπόν οι επαγγελματίες αντιρατσιστές με τους αστυνομικούς που τους φύλαγαν να είναι τουλάχιστον τριπλάσιοι από αυτούς και χωρίς κανένα λαθρομετανάστη στη σύνθεσή τους (κρίμα τέτοιο κλάσιμο συντρόφια τόσα λεφτά παίρνετε...) και άρχισαν να βριζουν τους κατοίκους. ''Έξω όλοι οι Ναζί'', ''Ο λαός δε ξεχνά τους φασίστες τους κρεμά'' και ''Είμαστε όλοι Πακιστανοί''.

Την ίδια ώρα οι κάτοικοι που βρίσκονταν πάνω στη πλατεία κυκλωμένοι από τους αστυνομικούς ανταπέδωσαν φωνάζωντας ''Έξω όλοι οι χαζοί'', ''Ο λαός δε ξεχνά τους προδότες τους κρεμά, ενώ δεν είχαν καμιά αμφιβολία για το τελευταίο σύνθημα των ηλιθίων που βρίσκονταν απέναντι:Eίστε όλοι Πακιστανοί!!!!

Μετά από αρκετή ώρα αφού τα γκρουπούσκουλα της Νέας Τάξης χιλιοέπαιξαν τη κασέτα ήρθαν οι κλαράδες ''Στιφάδοι'' του Χρυσοχοίδη μαζί με τα ΜΑΤ και άρχισαν να σπρώχνουν τις γυναίκες μεγάλης ηλικίας που βρίσκονταν μπροστά από το πλήθος των κατοίκων που ξεπερνούσε σε αριθμό αυτό των αριστεριστών. Οι κλαράδες δεν σεβάστηκαν τις 50χρονες και 60χρονές ''χρυσαυγίτισσες'' και τις έβγαλαν από τη πλατεία μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους. Ζήτω η προστασία του Πακιστανού Πολίτη....

Σκηνές απείρου κάλλους εκτιλίχθηκαν όταν τα γκρουπούσκουλα ανέβηκαν στη πλατεία και αφού:
1.Έβαλαν κομματική σημαία στην εκκλησία βεβηλώνοντάς την,
2.Έκαψαν μια ελληνική σημαία μπροστά στα μάτια των κλαράδων του Χρυσοχοίδη που δεν αντέδρασαν στιγμή.
Το μόνο που έκαναν οι κλαράδες ήταν να απαιτούν από τα ΜΑΤ και τους αστυνομικούς να βγάλουν εντελώς από τη πλατεία τους Έλληνες με κάθε δυνατό τρόπο.
Κάπου εκεί δύο προκλητικοί ματάδες έχασαν τα δόντια τους από μπουνιές ενώ ο Συνταγματάρχης ''Στιφάδος'' (γιατί οι κλάρες του κάνουν μόνο για στιφάδο!!!) που έδινε τις εντολές να χτυπάνε τους γέρους και τις γριές έψαχνε σαν τρελός το πηλίκιο του που το άρπαξε κάποιος μέσα στο χαμό αφού προηγουμένως
1.Δεν σεβάστηκε τον Εθνικό Ύμνο που φώναζαν οι κάτοικοι
2.Δεν σεβάστηκε την Ελληνική Σημαία και αρνήθηκε να δώσει εντολή να κατέβει η κομματική σημαία που είχε αναρτηθεί στην εκκλησία

Ακολούθησε η εκδίωξη των Ελλήνων από τη πλατεία, η σύλληψη ενός κατοίκου και η εντολή του Συνταγματάρχη ''Στιφάδου'' να κλείσουν τα μαζαγιά και να απομακρυνθούν οι ιδιοκτήτες και οι ένοικοι άπο τις εισόδους των πολυκατοικιών στη κάτω μεριά της πλατείας (με ποιο Συνταγματικό δικαίωμα άραγε;)

Έκει ακολούθησαν άλλες στιγμές απείρου Χρυσοχοιδικού κάλλους με τους αστυνομικούς να ξεγυμνώνουν 13 χρονα και 15 χρονα ψάχνοντας για όπλα ενώ δεν παρέλειψαν να ελέγξουν ακόμα και τα τετράδια που είχαν στη τσάντα τους!!!!

Τις ώρες που τα παραπάνω διαδραματίζονταν στη περιοχή όλα τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης έκαναν λόγο για χρυσαυγίτες και ακροδεξιούς υπερασπιζόμενοι τα αφεντικά τους. Είναι γνωστός ο ρόλος τους.

Για τους ''επαναστάτες'' του indymedia τι να πούμε;
Tα είπαν όλα μόνοι τους:

''Η περιοχή αστυνομοκρατείται.Μπορείτε να κατέβετε άφοβα για τη Συναυλία!!!''

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Επεισόδιο με βεβήλωση σημαίας μπροστά σε αστυνομικούς!

Επεισόδιο με βεβήλωση σημαίας μπροστά σε αστυνομικούς!!
Το Απόγευμα κατά την διαρκεια των επεισοδίων στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα, κάποιοι από τους συμμετέχοντες στο θίασο των επαγγελματιών αντιρατσιστών πήραν την Ελληνική σημαία που είχαν αναρτήσει οι κάτοικοι στην παιδική χαρά και την ποδοπατούσαν...
να σημειώσουμε πως αυτό έγινε μπροστά στα μάτια των αστυνομικών που δεν έκαναν τίποτα!!!
(αν ήταν καμμιά πακιστανική σημαία μπορεί και να παρέμβαιναν)

Αυτό όμως που δεν φιλοτιμήθηκε να κάνει κανείς από τους αστυνομικούς το έκανε μια γυναίκα!! κάτοικος της περιοχής που όρμηξε και τους πήρε την σημαία αγνοώντας τον κίνδυνο από τα σκυλιά του νεοταξισμού!

Greekalert

Σημ. Ξαναδιαβάστε τώρα προηγούμενη ανάρτηση για το περιστατικό της προσαγωγής των εθνικιστών στα Χανιά και βγάλτε συμπέρασμα… Ποιο έθνος; πάνω από όλα η… δημοκρατία!

Ο κρητικός παπα-Λευτέρης Νουφράκης και η ξεχασμένη Λειτουργία στην Αγία Σοφία το 1919

Κάποτε μου μίλησε ο πάππους μου για ένα Κρητικό παπά, αληθινό παλικάρι, πού το Γενάρη του 1919 λειτούργησε κάτω από τους χιλιόχρονους θόλους της Άγια-Σοφίας! Πρωταγωνιστής αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος της εθνικής μας ζωής, το όποιο δυστυχώς αγνοούν πολλοί Έλληνες, ήταν ένα αληθινό παλικάρι, ένα βλαστάρι της λεβεντογέννας Κρήτης, της οποίας τα ανδρεία παιδιά έδωσαν πάντα το μεγάλο παρόν σ' όλους τους αγώνες του Γένους, από τα πανάρχαια χρόνια ως τις μέρες μας. Αναφερόμαστε στον παπα-Λευτέρη Νουφράκη από τις Άλωνες Ρεθύμνου, ό οποίος υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στη Β' Ελληνική Μεραρχία, μια από τις δυο Μεραρχίες πού συμμετείχαν στις αρχές του 1919 στο «συμμαχικό» εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία. Ή Μεραρχία αύτη στο δρόμο προς την Ουκρανία στάθμευσε για λίγο στην Κωνσταντινούπολη, την Πόλη των ονείρων του Ελληνικού λαού, ή οποία βρισκόταν τότε υπό «συμμαχική επικυριαρχία», ύστερα από το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ομάδα Ελλήνων αξιωματικών με επικεφαλής 4ο γενναίο κρητικό και μαζί του τον ταξίαρχο Φραντζή, τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, το Λοχαγό Σταματίου και τον Υπολοχαγό Νικολάου αγνάντευαν από το πλοίο την πόλη και την Άγια-Σοφιά, κρύβοντας βαθιά μέσα στην καρδιά τους το μεγάλο μυστικό τους, τη μεγάλη απόφαση πού είχαν πάρει το περασμένο βράδυ, ύστερα από πρόταση και έντονη επιμονή του λιονταρόψυχου Κρητικού παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Να βγουν δηλαδή στην πόλη και να λειτουργήσουν στην Άγια-Σοφιά. Όλοι τους ήταν διστακτικοί, όταν άκουσαν τον παπα-Λευτέρη να τους προτείνει το μεγάλο εγχείρημα. Ήξεραν ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Ή Άγια-Σοφιά ήταν ακόμη τζαμί και σίγουρα κάποιοι φύλακες θα ήταν εκεί, κάποιοι άλλοι θα πήγαιναν για προσευχή, δεν ήταν δύσκολο από τη μία στιγμή στην άλλη να γεμίσει ή εκκλησία. Ύστερα ήταν και οι ανώτεροι τους πού δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι αυτή την ενέργεια, ή οποία σίγουρα θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων από τους «συμμάχους» για την «προκλητικότητα» της. Ίσως μάλιστα να δημιουργείτο και διπλωματικό επεισόδιο πού θα έφερνε σε δύσκολη θέση την Ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Όμως ό παπα-Λευτέρης είχε πάρει την απόφαση του, ήταν αποφασιστικός και κατηγορηματικός. Αν δεν έρθετε εσείς, θα πάω μοναχός μου! Μόνο ένα ψάλτη θέλω. Εσύ, Κωνσταντίνε (Λιαρομάτη), θα μου κάνεις τον ψάλτη; Εντάξει, παππούλη, του απάντησε ό Ταγματάρχης, πού πήρε και αυτός την ίδια απόφαση, κι όλα πια είχαν μπει στο δρόμο τους. Τελικά, μαζί τους πήγαν και οι άλλοι. Το πλοίο πού μετέφερε τη Μεραρχία είχε αγκυροβολήσει στ' ανοιχτά, γι' αυτό επιβιβάστηκαν σε μία βάρκα στην οποία κωπηλατούσε ένας Ρωμιός της Πόλης και σε λίγο αποβιβάστηκαν στην προκυμαία. Ό Κοσμάς, ό ντόπιος βαρκάρης, έδεσε τη βάρκα και τους οδήγησε από το συντομότερο δρόμο στην Άγια-Σοφιά. Ή πόρτα ήταν ανοιχτή λες και τους περίμενε. Ό Τούρκος φύλακας κάτι πήγε να πει στη γλώσσα του, όμως τον καθήλωσε στη θέση του και τον άφησε άφωνο ένα άγριο κι αποφασιστικό βλέμμα του Ταξίαρχου Φραντζή. Όλοι μπήκαν μέσα με ευλάβεια και προχώρησαν κάνοντας το σταυρό τους. Ό παπα-Λευτέρης ψιθύρισε με μεγάλη συγκίνηση: «Εισελεύσομαι εις τον οίκον σου, προσκυνήσω προς Ναόν Άγίον σου εν φόβω...». Προχωρεί γρήγορα, δεν χρονοτριβεί Εντοπίζει το χώρο στον όποιο βρισκόταν το Ιερό και ή Αγία Τράπεζα. Βρίσκει ένα τραπεζάκι, το τοποθετεί σ' αυτή τη θέση, ανοίγει την τσάντα του, βγάζει όλα τα απαραίτητα για τη Θεία Λειτουργία, βάζει το πετραχήλι του και αρχίζει. Ευλογημένη ή Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν, αποκρίνεται ό Ταγματάρχης Λιαρομάτης και ή Θεία Λειτουργία στην Άγια-Σοφιά έχει αρχίσει. Μακάρι να μας αξιώσει ό Θεός να την ολοκληρώσουμε, σκέφτονται όλοι, και σταυροκοπιούνται με κατάνυξη. Οι αξιωματικοί μοιάζουν να τα 'χουν χαμένα, όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και φαίνονται απίστευτα Ή Θεία Λειτουργία προχωρεί κανονικά. Ή Άγια-Σοφιά ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια ξαναλειτουργείται!
Ό παπα-Λευτέρης συνεχίζει. Όλα γίνονται ιεροπρεπώς, σύμφωνα με το τυπικό της Εκκλησίας. Ακούγονται τα «ειρηνικά», το «Κύριε ελέησον», «ό Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού...», πού γράφτηκε από τον ίδιο τον Ιουστινιανό με την προσταγή και την φροντίδα του οποίου χτίστηκε και ή Άγια-Σοφιά. Ακολουθεί ή Μικρή Είσοδος, το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ...», ό Απόστολος από τον Ταξίαρχο Φραντζή και το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα από τον παπα-Λευτέρη. Χρέη νεωκόρου εκτελεί ό Υπολοχαγός Νικολάου. Στο μεταξύ ή Άγια-Σοφιά αρχίζει να γεμίζει με Τούρκους. Ό παπα-Νουφράκης δεν πτοείται και συνεχίζει. Οι άλλοι κοιτάζουν σαστισμένοι πότε τον ατρόμητο παπά και πότε τους Τούρκους, πού μέχρι εκείνη τη στιγμή παρακολουθούν σιωπηλοί μη μπορώντας ίσως να πιστέψουν στα μάτια τους, γιατί αυτό πού γινόταν εκείνη την ώρα μέσα στην Άγια-Σοφιά ήταν πραγματικά κάτι το απίστευτο. Μετά το Ευαγγέλιο ακολουθεί το Χερουβικό από τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, ενώ ό παπα-Λευτέρης τοποθετεί το αντιμήνσιο πάνω στο τραπεζάκι, για να κάνει την Προσκομιδή. Οι Τούρκοι συνεχώς πληθαίνουν. Οι ώρες είναι δύσκολες, αλλά και ανεπανάληπτες, επικές. Ό παπα-Νουφράκης συνεχίζει. Βγάζει από την τσάντα ένα μικρό Άγιο Ποτήριο, ένα δισκάριο, ένα μαχαιράκι, ένα μικρό πρόσφορο κι ένα μικρό μπουκαλάκι με νάμα. Με ιερή συγκίνηση και κατάνυξη κάνει την προσκομιδή, ενώ ό Λιαρομάτης συνεχίζει να ψάλει το Χερουβικό. Όταν ολοκλήρωσε την Προσκομιδή, στρέφεται στον Υπολοχαγό Νικολάου, του λέει ν' ανάψει το κερί για να ακολουθήσει ή Μεγάλη Είσοδος. Ό νεαρός Υπολοχαγός προχωρεί μπροστά με το αναμμένο κερί και ακολουθεί ό παπάς βροντοφωνάζοντας: «Πάααντων ημών μνησθείη Κύριος ό Θεός...». Στη συνέχεια ακολουθούν οι «Αιτήσεις»» και το «Πιστεύω», το όποιο είπε ό Φρατζής . Στο μεταξύ ή Άγια-Σοφιά, έχει γεμίσει με Τούρκους κι ανάμεσα τους υπάρχουν και πολλοί Έλληνες της Πόλης, πού βρέθηκαν εκεί αυτή την ώρα και παρακολουθούν με συγκίνηση τη λειτουργία, χωρίς να τολμούν να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα τους «δια τον φόβον των Ιουδαίων» δηλαδή των Τούρκων. Μόνο κάποιες στιγμές δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυα, πού τρέχουν από τους οφθαλμούς τους και για να μην προδοθούν φροντίζουν και τα σκουπίζουν πριν γίνουν «πύρινο» ποτάμι και τότε ποιος θα μπορούσε να τα συγκρατήσει. Ή Λειτουργία στο μεταξύ φτάνει στο ιερότερο σημείο της, την Αναφορά. Ό παπα-Λευτέρης, με πάλλουσα από τη συγκίνηση φωνή, λέει: «Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα». Όλοι οι αξιωματικοί γονατίζουν και ή φωνή του Ταγματάρχη Λιαρομάτη ακούγεται να ψέλνει το «Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά Σου, ό Θεός ημών». Σε λίγη ώρα ή αναίμακτη θυσία του Κυρίου μας έχει τελειώσει στην Άγια-Σοφιά, ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια!! Ακολουθεί το «Άξιον εστίν», το «Πάτερ ημών», το «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και όλοι οι αξιωματικοί πλησιάζουν και κοινωνούν τα Άχραντα Μυστήρια. Ό παπα-Λευτέρης λέει γρήγορα τις ευχές και ενώ ό Λιαρομάτης ψέλνει το «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον...» καταλύει το υπόλοιπων της Θείας Κοινωνίας και απευθυνόμενος στον Υπολοχαγό Νικολάου του λέει: «Μάζεψε τα γρήγορα όλα και βαλτά μέσα στην τσάντα»,Ύστερα κάνει την Απόλυση! Ή Θεία Λειτουργία στην Άγια-Σοφιά, έχει ολοκληρωθεί. Ένα όνειρο δεκάδων γενεών Ελλήνων έχει γίνει πραγματικότητα. Ό παπα-Νουφράκης και οι τέσσερις αξιωματικοί είναι έτοιμοι να αποχωρήσουν και να επιστρέψουν στο πλοίο. Ή Εκκλησία όμως είναι γεμάτη Τούρκους, οι όποιοι έχουν αρχίσει να γίνονται άγριοι, επιθετικοί συνειδητοποιώντας τι ακριβώς είχε συμβεί. Ή ζωή τους κινδυνεύει άμεσα. Όμως δε διστάζουν, πλησιάζει ό ένας τον άλλο, γίνονται «ένα σώμα», μια γροθιά και προχωρούν προς την έξοδο. Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να τους επιτεθούν, όταν ένας Τούρκος αξιωματούχος παρουσιάζεται με την ακολουθία του και τους λέει: «Ντουρούν χέμεν» (αφήστε τους να περάσουν). Το είπε με μίσος. Θα ήθελε να βάψει τα χέρια του στο αίμα τους, όμως εκείνη τη στιγμή έτσι έπρεπε να γίνει, αυτό επέβαλαν τα συμφέροντα της πατρίδας του, δεν ήταν χρήσιμο γι' αυτούς να σκοτώσουν τώρα πέντε Έλληνες αξιωματικούς μέσα στην άγια Σοφιά. Δεν ξεχνά ότι στ' ανοιχτά της Πόλης βρίσκονται δυο ετοιμοπόλεμες Ελληνικές Μεραρχίες κι ακόμη ότι ή Κωνσταντινούπολη βρίσκεται ουσιαστικά υπό την επικυριαρχία των νικητών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στους οποίους βέβαια δεν συμπεριλαμβάνονται οι Τούρκοι. Στο άκουσμα αυτών των λόγων οι Τούρκοι υποχωρούν. Ό παπα-Νουφράκης και οι άλλοι αξιωματικοί βγαίνουν από την Άγια-Σοφιά κατευθυνόμενοι προς την προκυμαία, όπου τους περιμένει ή βάρκα. Ένας μεγαλόσωμος Τούρκος τους ακολουθεί, σηκώνει ένα ξύλο και ορμά για να χτυπήσει τον παπα-Νουφράκη. Διαισθάνεται, ξέρει ότι αυτός ό παπάς είναι ό εμπνευστής, ό δημιουργός αυτού του γεγονότος. Ό ηρωικός παπάς σκύβει για να προφυλαχθεί, αλλά ό Τούρκος καταφέρνει και τον χτυπά στον ώμο. Λυγίζει το σώμα του από τον αβάσταχτο πόνο, όμως μαζεύει τις δυνάμεις του, ανασηκώνεται και συνεχίζει να προχωρεί. Στο μεταξύ ό Ταγματάρχης Λιαρομάτης και ό Λοχαγός Σταματίου αφοπλίζουν τον Τούρκο, πού είναι έτοιμος για να δώσει το πιο δυνατό κι ίσως το τελειωτικό χτύπημα στον παπά. Ήδη, πλησιάζουν στη βάρκα. Μπαίνουν όλοι μέσα. Ό Κοσμάς μαζεύει τα σχοινιά και αρχίζει γρήγορα να κωπηλατεί. Σε λίγο βρίσκονται πάνω στο ελληνικό πολεμικό πλοίο ασφαλείς .και θριαμβευτές. Βέβαια ακολούθησε διπλωματικό επεισόδιο και οι «σύμμαχοι» διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ό οποίος αναγκάστηκε να επιπλήξει τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Όμως κρυφά επικοινώνησε μαζί του και «τον επαίνεσε και συνεχάρη τον πατριώτη ιερέα, πού έστω και για λίγη ώρα ζωντάνεψε μέσα στην Άγια-Σοφιά τα πιο ιερά όνειρα του Έθνους μας». Αυτό ήταν σε γενικές γραμμές το ιστορικό της Θείας Λειτουργίας πού έγινε ύστερα από 446 χρόνια στην Άγια-Σοφιά από τον ηρωικό παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Σίγουρα οι περισσότεροι Νεοέλληνες το αγνοούμε.