Αντιδράσεις για πολυκαταστήματα στα Χανιά.

Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό Η έλλειψη αυτοσεβασμού του Έλληνα, πηγή κάθε εκμετάλλευσης. Ατομικής και Εθνικής.

Έχουμε τονίσει σε κάθε ευκαιρία ότι η πηγή όλων των κακών αλλά και της αχαλίνωτης εκμετάλλευσης του πολίτη από το πολιτικό σύστημα είναι η συνεχιζόμενη, ανάδελφος θα λέγαμε έλλειψη αυτοσεβασμού που επιδεικνύουμε σε κάθε ευκαιρία. Από την απλή καθημερινότητα μας έως τις μεγάλες μας αποφάσεις και την πυραμίδα αξιών μας, ΕΜΕΙΣ και μόνον εμείς δίνουμε το δικαίωμα στον οποιονδήποτε να μας απαξιώσει.

 Σήμερα, έχουμε άλλη μία ενδιαφέρουσα ιστορία του πως μία εταιρεία αξιολογεί διαφορετικές αγορές βάσει των χαρακτηριστικών τους και “αποδίδει τα εύσημα”. Στην ετικέτα λοιπόν που βλέπετε, από προϊόν ένδυσης που διατίθεται στην Ελληνική αγορά, φιγουράρει φαρδιά – πλατιά το “Δημοκρατία της Μακεδονίας” στο ιδίωμα των Σκοπίων. Τονίζουμε το “στην Ελληνική αγορά”, διότι εάν το προϊόν κυκλοφορούσε στα Σκόπια δεν θα είχαμε κανένα απολύτως θέμα συζήτησης. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι επιχειρήσεις δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα και προκειμένου να επιτύχουν εμπορικά στα Σκόπια, θα ήταν απολύτως λογικό να χρησιμοποιούν τις αντίστοιχες ετικέτες. Επειδή λοιπόν κάθε εμπορική απόφαση είναι αποτέλεσμα μελέτης της αγοράς, έχουμε το εξής φαινόμενο: Η Ελληνική αγορά είναι πολλαπλάσια πληθυσμιακά αυτής των Σκοπίων. Η αγοραστική της δύναμη δε, απείρως μεγαλύτερη. Μία εταιρεία ρούχων λοιπόν που δραστηριοποιείται και στις δύο χώρες, φτιάχνει προϊόντα “φασόν” στην Κίνα και στη συνέχεια τα εισάγει. Όσοι γνωρίζουν από Κινέζικη παραγωγή, ιδιαίτερα ενδυμάτων, θεωρούν αυτονόητη τη ΜΗ χρέωση ή έστω μία ελάχιστη – αμελητέα χρέωση στην τοποθέτηση διαφορετικής ετικέτας ανάλογα την χώρα διάθεσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ολόκληρη η παραγωγή μπορεί να φέρει την ίδια ετικέτα εκτός από την μικρή ποσότητα που θα διατεθεί στα Σκόπια. Αυτή θα μπορούσε να έχει και τον Φίλιππο αγκαλιά με τον Τίτο. Το κόστος λοιπόν της εταιρείας θα ήταν ένα ελάχιστο διαχειριστικό, που στη χειρότερη περίπτωση, με κακούς υπολογισμούς ζήτησης θα επέφερε την ύπαρξη ενός στοκ με σκοπιανές ετικέτες που θα μπορούσαν κάλλιστα να διατεθούν οπουδήποτε αλλού, εκτός Ελλάδας. Πρακτικά μηδέν κόστος δηλαδή, μόνο κάποιες εργατοώρες επιμελητείας παραπάνω.

Τι οδηγεί λοιπόν αυτές τις εταιρείες να αγνοήσουν την πολλαπλάσια (σε σύγκριση με τη Σκοπιανή) αγορά της Ελλάδας; Τι κάνει αυτές τις εταιρείες να παίρνουν τέτοιο ρίσκο προκειμένου να γλιτώσουν μερικές δεκάρες του Ευρώ; Μα φυσικά η διαχρονική ραγιάδικη φύση του Έλληνα καταναλωτή. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει “κίνδυνος” από τέτοια θέματα στην Ελληνική αγορά. Γνωρίζουν ότι κανένας δεν θα ασχοληθεί. Δεν υπάρχουν καταναλωτικές οργανώσεις, δεν υπάρχει συντονισμένη δράση, δεν υπάρχουν αρμόδιοι φορείς, δεν υπάρχουν θεσμοί. Γι’ αυτό ακριβώς ο καθένας μπορεί να δρα ανεξέλεγκτα και να θησαυρίζει. Από τον πολιτικό, τον δημόσιο λειτουργό, τον αλήτη που εισάγει μολυσμένο ηλιέλαιο και το πουλάει ως “Ελληνικής παρασκευής”, τα σάπια κάστανα από την Κίνα, την καρυδόψιχα από την Αμερική κλπ. Εδώ δεν πληρούνται βασικές αρχές υγιεινής από τους αρμόδιους φορείς. Στη χώρα του "δε βαριέσαι αδερφέ" θα ασχολείτο κανείς με μία ετικέτα που έρχεται σε ρούχο της άπω ανατολής και αναφέρει μία χώρα την οποία το επίσημο κράτος ΔΕΝ την αναγνωρίζει με αυτό το όνομα; Ή μήπως νομίζετε ότι θα ιδρώσει το αυτί κανενός ΚΑΙ σε αυτή την περίπτωση; Μην κλαιγόμαστε μετά όμως για τα δεινά μας. ΕΜΕΙΣ τους δυναμώνουμε με το υστέρημα μας...